เวลาคบกันผู้ชายเป็นแบบนี้ทุกคนรึป่าวคะ??

เรื่องมีอยู่ว่าเรากับแฟนคบกันมา 3 ปีแล้ว เราอายุ 24 แฟนอายุ 31 แฟนแทบจะไม่เคยออกค่าใช้จ่ายอะไรเลย ค่ากิน ค่าดูหนัง
เอาง่ายๆอะไรที่ใช้ร่วมกันเราจะต้องเป็นคนออก เค้าจะออกเฉพาะของตัวเอง

เราทำงานอยู่ในสถานที่ราชการแต่เป็นแค่ลูกจ้างชั่วคราวเท่านั้นแหละ เค้าก็รู้นะว่าเรามีภาระที่จะต้องให้พ่อแม่เราด้วย
แต่เค้าไม่เคยช่วยเหลืออะไรที่เกี่ยวกับเราหรือบ้านเราเลย เค้าไม่ได้ทำงานอะไรเพราะเค้าให้เหตุผลว่ายังเรียนอยู่(เราเรียนเสาร์-อาทิตย์ด้วยกันค่ะ)
ไม่มีงานที่ไหนที่ให้หยุดเสาร์-อาทิตย์หรอกหายาก เด๋วรอจบก่อนดีกว่าค่อยทำทีเดว   ผู้ชายคนอื่นคิดแบบนี้รึป่าวอ่ะ??
เรางงเลยอายุก็เยอะแล้วทำไมไม่รีบสร้างตัว แต่ก็ไม่กล้าพูดค่ะ เพราะออกความเห็นอะไรไม่ได้ความเห็นไม่ตรงกันหรือคิดต่างกันพูดออกไปทีไร
ทะเลาะกันทุกทีเราเบื่อเราเลยเลือกที่จะเงียบ
เค้าจะคิดอยู่เสมอว่าเค้าเป็นคนถูก แม้ว่าเค้าจะผิดหรือไม่ก็ตามเค้าก็จะพูดจนเค้าถูก ไม่เคยช่วยทำงานบ้านอะไรเลย(แม้จะอยู่บ้านเฉยๆก็ตาม)
เค้าเคยพูดไว้ว่าอันนี้มันไม่ใช่หน้าที่ของเค้าแต่เป็นหน้าที่ของเรา(เอออ่ะ เอากะเค้าสิ) ทั้งๆที่บางวันเราจะต้องเข้าเวรเลิกงานเที่ยงคืน ตีหนึ่ง
อาทิยต์ละ 2-3 วัน เสาร์-อาทิตย์ ต้องไปเรียนอีก   อยากรู้อ่ะผู้ชายคนอื่นถ้าเห็นแฟนทำงานไม่ค่อยมีเวลาขนาดนี้จะช่วยหยิบจับอะไรบ้างป่ะ??
เค้าเป็นคนโมโหร้าย หงุดหงิดง่าย ไม่พอใจอะไรอยู่ในมือเหวี่ยงค่ะ เคยทะเลาะกันตอนไปดูหนังเราแค่ไปทักเพื่อนเก่าถึงแม้มันจะเป็นผู้ชายก็เหอะ
แต่เค้าก็มากะเ-ียเค้าโมโหบอกว่าเราไม่สนใจ กลับไปที่รถจะเอามีดไปทำร้ายเค้า เรากลัวมากกกกกกกกกกกกก
เพราะเค้าเคยจะทำร้ายเราหลายทีแล้ว ครั้งล่าสุดเราบอกเลิกแล้วเราจะกลับบ้านยกเก้าอี้เหล็กจะมาฟาดเรา เรางี้ตัวสั่นเลย
เราเข้าเวรเลิกดึกก็ต้องรายงานให้ครบว่าทำอะไร อยู่ไหน กับใคร กี่คน อะไร ยังไง เมื่อไหร่ คือถ้าถามอะไรต้องตอบห้ามหงุดหงิดอ่ะ

คบกันตั้ง 3 ปีแต่ไม่เคยคิดที่จะเข้าบ้านเราเลย พอแม่เรารู้ว่าคบกันแม่เราก็แค่อยากรู้จักว่าเค้าเป็นใครมาจากไหน
แม่เราแค่บอกให้เค้าไปแนะนำตัวหน่อย เค้าคิดไปโน่นนนนนไกลไปเลยบอกว่าแม่เราคงจะให้ไปคุยเรื่องหมั้นกัน เค้าก็เลยตื่นตูม
โวยวายว่าไม่พร้อม ยังไม่มีงาน ไม่มีเงิน สรุปไม่ไป (เข้าใจป่ะ)  สรุปเค้าก็ไม่ไปจริงๆค่ะ ถามผู้ชายหน่อยเถอะถ้าแม่แฟนเชิญขนาดนี้แล้วอ่ะจะไปป่ะ??

เราเคยคิดจะเลิกกะเค้า แต่มันต้องเจอหน้ากันจนกว่าจะเรียนจบอ่ะคือปัญหาเลย อีกอย่างเราไม่อยากทำลายอนาคตใครด้วย
เราเคยบอกเลิกและตกลงจะเลิกกันแล้วทีนึงแต่ด้วยต้องไปเรียนด้วยกันอยู่ห้องเดียวกันอยู่กลุ่มเดียวกัน  เค้าเคยบอกว่าถ้าเป็นแบบนี้เค้าจะขอดรอปดีกว่า
เค้าไม่อยากเจอหน้าเราตอนเลิกกันใหม่ๆมันเจ็บอยู่ ซึ่งเรากำลังใกล้เรียนจบแล้วอีกแค่ปีเดียวเอง สุดท้ายด้วยความที่เราไม่อยากให้เค้าดรอปเรียน
เราเลยยอมคืนดีเหมือนเดิม เคยตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้กันมั่งป่าวอ่ะ???
ทุกวันนี้ความรักไม่เหลือแล้วค่ะ ที่อยู่คืออยู่ไปวันๆ รอวันเรียนจบ ....มีใครเคยอยู่ในสถานการณ์แบบนี้กันมั่งไหมอ่ะ มีวิธีอะไรที่ดีกว่านี้ไหมอ่ะ